3 lipca 2022 r.
_______________________________________________
Postanowiłam zreanimować starego bloga czytelniczego i tchnąć w niego trochę nowości. Nadal dużo czytam, ale przez ten czas, gdy mnie nie było tutaj, rozwijałam też inne swoje pasje. Chciałabym tutaj tez o nich pisać.
Jedną z nich jest rysowanie...
Przez ten czas powstało sporo moich rysunków, ale pochwalę się narazie kilkoma... na kolejne jeszcze przyjdzie czas ;)
Wkrótce z pewnością napiszę więcej...
Anna M.
25.06.2022 r.
Moi drodzy wracam. Jeszcze do końca nie wiem, jaką formę przybierze ostatecznie ten blog, bo chodzi mi po głowie kilka pomysłów. Może będzie nadal tylko o książkach, może coś więcej - przyznam, że od jakiegoś czasu mam pomysł na stworzenie strony o edukacji, pomocy uczniom i nauczycielom... Cóż... może kiedyś ;)
Co się u mnie działo przez te ponad 3 lata? Skończyłam studia magisterskie z psychologii! Wiem, wiem, mogłam przecież równolegle pisać, zwłaszcza, że opuściłam bloga bez słowa wyjaśnienia, czy komentarza... To akurat było niewybaczalne...!
Z reszty spróbuję się wytłumaczyć.... w kolejnym poście... tylko niech chwilkę odpocznę po zakończeniu roku szkolnego ;)
"Moim zdaniem minimaliści to ludzie, którzy wiedzą, co jest im naprawdę potrzebne, a co chcieliby mieć tylko dla pozorów, i nie boją się pozbyć wszystkiego, co mieści się w tej drugiej kategorii".
"Czasu wymaga nie samo działanie, ale podjęcie o nim decyzji"
.
"Zatem święta zasada, od której nie ma odstępstwa (niezależnie od tego, czy jesteśmy pracownikami, czy właścicielami): w momencie, kiedy jesteśmy w domu, nie powinniśmy mieć nic wspólnego z pracą".
"Mówiłem wcześniej, że nie należy przenosić pracy do domu. Większość z nas tego nie potrafi i problemy związane z pracą próbuje rozwiązywać również poza nią, czyli w czasie, który powinien być przeznaczony tylko i wyłącznie na odpoczynek, regenerację. Nie da się rozwiązywać problemów i efektywnie regenerować. Kiedy myślę o pracy w czasie wolnym, to osłabiam zdolności regeneracyjne. Jeżeli budzę się i nie mając jeszcze uruchomionej funkcji „powitanie dnia”, analizuję, co czeka mnie dzisiaj w pracy, to znaczy, że już od tego momentu w niej jestem, w myśl zasady: „Jesteśmy tam, gdzie są nasze myśli”. Najpierw należy wyjrzeć przez okno, uśmiechnąć się, głośno powiedzieć: „Witaj, piękny świecie, to będzie udany dzień!”, po czym spokojnie zasiąść do najważniejszego posiłku, czyli śniadania. Dopiero potem, może na parkingu w samochodzie, w metrze, autobusie, w drodze do pracy, możemy delikatnie przekierowywać się na zadania zawodowe".
"W naszym życiu najważniejsza jest harmonia i równowaga. Jeśli jest czas pracy, to powinien być też czas zabawy (...) Podprogowo powinniśmy pamiętać, że chociaż mamy świetną pracę, w której się doskonale czujemy, nie zwalnia nas to z obowiązku, żeby zadać sobie minimalny wysiłek, wyłączyć aplikację bycia wygodnickim leniem i poszukać aktywności, która nie ma nic wspólnego z zarabianiem pieniędzy. To po prostu działa".
"Obracamy się plecami do księżyca, opieramy o murek. Za parę chwil rozpocznie się spektakl natury. (...) Przed moimi oczami zaczyna się rozgrywać jedna z najfantastyczniejszych scen, jakie mogła wykreować Matka Natura. Przedstawienie się zaczęło. Za moimi plecami złoci się księżyc, a przede mną ciemnogranatowe rozgwieżdżone niebo powoli zmienia kolory: z granatu poprzez różne, nigdy przeze mnie nie widziane w naturze odcienie fioletu, aż po krwista czerwień. To niesamowite zjawisko zapiera dech w piersiach wszystkich patrzących. Nastaje chwila ciszy, po czym powoli z ust obserwatorów dobywają się spontaniczne jęki zachwytu. A niebo odgrywa dalej swój kolorowy spektakl. (...) A nad tymi kamiennymi falami niebo płonie".
"W tych okolicznościach (jakie niosą one napięcie, rozumie tylko ten, kto musiał ocenić, powiedzmy, pięćset ręcznie napisanych prac na ten sam temat) Tolkien przewrócił kartkę, by odkryć, że kandydat: <<Na szczęście zostawił jedną pustą stronę (co jest najlepszą rzeczą, jaka może się przydarzyć egzaminatorowi), więc napisałem na niej /W pewnej norze ziemnej mieszkał sobie pewien hobbit/. W końcu pomyślałem, że chyba powinienem się dowiedzieć, jacy są ci hobbici. Ale to był dopiero początek.>> Taki był początek, ale - podobnie jak było z Bilbem, gdy znalazł pierścień w tunelu w rozdziale piątym "Hobbita" - <<moment ten miał odmienić całe jego życie>>. Wiemy, że Środziemie w pewnym sensie istniało już w głowie Tolkiena, gdyż od przynajmniej 1914 roku spisywał elfie i ludzkie legendy (...) Jednak Śródziemie nigdy nie przyciągnęłoby powszechnej uwagi, gdyby nie hobbici" (s.33-34)
3 lipca 2022 r. _______________________________________________ Postanowiłam zreanimować starego bloga czytelniczego i tchnąć w niego troch...
